تصور کنید ایمیلی دریافت کرده‌اید حاوی این پیغام که بدافزاری بر روی کامپیوتر شما نصب شده و هکرها با در اختیار گرفتن وب‌کَم دستگاه‌ِتان، از شما در اوقات خصوصی‌تان فیلم گرفته‌اند. در این ایمیل از شما خواسته شده که مبلغی پول به صورت بیت‌کوین به آن‌ها بپردازید. اگر پول ندهید، فیلم شما برای چند نفر از اعضای فهرست مخاطبان‌ِتان (که آدرس آن‌ها از طریق بدافزار مذکور به دست آمده) فرستاده می‌شود.

شرکت‌ها در فعالیت‌های روزانه‌ی خود با اطلاعات حائز اهمیتی سروکار دارند. اطلاعات کارمندان، مشتریان و سایر اطلاعات مهم شرکت (مانند اطلاعات مالی، تامین‌کنندگان، همکاران و اسرار حرفه‌ای شرکت)، از جمله اطلاعات با ارزشی است که شرکت‌ها روزانه با آن‌ها سروکار دارند. یک حمله‌ی سایبری ساده می‌تواند همه یا بخشی از این اطلاعات خصوصی را به خطر انداخته و کل شرکت را به زانو درآورد. این حملات حتی می‌توانند از طریق اطلاعات به سرقت رفته از سایر شرکای تجاری شرکت‌ها (مانند این شرکت ارائه خدمات تهویه مطبوع طبق گزارش Krebs on Security) هم اتفاق بیافتد.

صندوق ورودی ایمیل شما چیزی شبیه یک میدان مین‌گذاری شده‌ی دیجیتال است. مثلاً فیشینگ باعث می‌شود کاربرانِ بی‌ملاحظه اطلاعات خصوصی خود را در اختیار هکرها قرار دهند یا لینک‌های بی‌ضرر می‌تواند منجر به نصب شدن بدافزارهای آزاردهنده بر روی شبکه‌ی شرکت یا محل زندگی شما شود. یکی دیگر از انواع جالب تهدیدات، بدافزارهایی است که تحت حفاظت رمزعبور قرار دارد و از طریق پیوست‌های ایمیلی پخش می‌شود.  

در پست قبلی وبلاگ از مجموعه پست‌های مربوط به حذف بدافزار، درباره‌ی اصول پایه‌ای خلاص شدن از دستِ بدافزارها صحبت کردیم. در این مقاله می‌خواهیم به گروه دیگری از بدافزارها که رواج بسیار زیادی پیدا کرده‌اند بپردازیم: برنامه‌های بالقوه ناخواسته یا به اختصار PUP.

از جانب اتحادیه اروپا، مجموعه‌ی جدیدی از قوانین موسوم به GDPR یا همان «قوانین عمومی محافظت از اطلاعات» ابلاغ گردید و برای انطباق کامل با آن، نیاز بود که قوانین حریم خصوصی و بخشی از مکانیزم‌های نرم‌افزار را تغییر دهیم، که تقریباً تمامِ وقتِ تیم ما در ماه گذشته، به این موضوع اختصاص داشت.